Cilt:66 Sayı:02 (2019)

Permanent URI for this collection

https://dspace.ankara.edu.tr/handle/20.500.12575/69429

Browse

Browsing Cilt:66 Sayı:02 (2019) by Author "Gölcü, Berfin Melikoğlu"

Now showing 1 - 1 of 1
  • No Thumbnail Available
    Item
    Osmanlı Devleti’nde Avrupa’ya gönderilen veteriner hekimliği öğrencileri
    (Ankara : Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi, 2019) Gölcü, Berfin Melikoğlu; Veteriner Fakültesi
    Osmanlı Devleti’nde on sekizinci yüzyılda başlayan iyileştirme çalışmaları ile Avrupa’da ivme kazanan bilimsel gelişmelerin takip edilmesine ve bu gelişmelerin devlet yapılarına uyarlanmasına çalışılmıştır. Bu kapsamda, Avrupa’dan örnek alınarak açılan okulların öğretim üyesi ihtiyacını karşılamak için önce yurt dışından uzmanlar getirtilmiş, daha sonra devamlı bir öğretim kadrosu yetiştirmek amacıyla Türk öğrencilerin Avrupa’ya gönderilmesi uygulaması başlatılmıştır. Askeri, mesleki ve teknik alanlarda eğitim almak üzere Avrupa ülkelerine gönderilen bu öğrenciler arasında veteriner öğrenciler de bulunmaktadır. Veteriner hekimliği öğrenimi görmek amacıyla Sivil Tıp Okulundan mezun hekimlerin ve Askeri Veteriner Okulu öğrencilerinin Avrupa’ya gönderilmesiyle başlayan bu uygulama, izleyen yıllarda veteriner hekimliğin çeşitli alanlarında uzmanlık eğitimi almak için veteriner hekimlerin gönderilmesiyle devam etmiştir. Öğrenimlerini başarıyla tamamlayan bu veteriner hekimler İstanbul’a döndüklerinde veteriner okullarının öğretim kadrosuna alınmış veya çeşitli devlet kademelerinde istihdam edilmiştir. Bu kişilerin büyük bir bölümü Türkiye’de veteriner hekimliği eğitim öğretimi ve örgütlenmesinde önemli hizmetlerde bulunmuşlar, veteriner hekimliğin akademik alanlarının gelişimine temel oluşturmuşlardır. Çalışmada Osmanlı Devleti’nde Avrupa’ya öğrenim görmek üzere gönderilen veteriner öğrenciler hakkında saptanabilen yeni bilgileri gün ışığına çıkarmak ve konuyu veteriner hekimliği tarihi açısından değerlendirmek amaçlanmıştır. In the Ottoman State, with the initiation of the reformation movement in the eighteenth century, it was aimed to both keep up with the scientific developments that had gained momentum in Europe at that time, and to apply these novelties to the state institutions. Within this scope, in order to establish the teaching staff of the schools that had been newly founded in view of the European model, firstly it was resorted to the tutorship of European experts. Thereafter, with an aim to establish permanent academic staff for these schools, Turkish students were started to be sent to Europe to be trained. Veterinary students were also included among these students, who visited European countries for military, professional and technical training. The practice of sending doctors, who were graduates of the Civil Medical School, and students of the Military Veterinary School to Europe for veterinary medical education was continued in the following years by sending veterinarians to European countries for specialisation training in various branches of veterinary medicine. These veterinarians, who successfully completed their education, were either appointed as teaching staff at the veterinary schools or employed at various public institutions, upon their return to İstanbul. Many of these students made significant contributions to veterinary education as well as to occupational organisations and established the basis of the development of the academic fields of veterinary medicine in Turkey. This study both reveals new information gathered on veterinary students sent by the Ottoman State to Europe for training and provides an assessment of the implications of this practice in view of the history of veterinary medicine.